Het doelpunt van Nachon Nsingi dat OH Leuven behoedde voor de Play-Downs zal wellicht voor altijd in het geheugen gegrift staan van zowat iedereen die de Leuvense club een warm hart toedraagt. OH Leuven vereeuwigde dat legendarische moment overigens op een stijlvol T-shirt. Niet slecht voor een jongen die destijds bij de U8 van Crossing Schaerbeek pas in het vierde team voetbalde. Bij die Brusselse club gebruiken ze Nachon vaak als voorbeeld voor de spelertjes die niet meteen hoge ogen gooien. Hard works, pays off.

Klopt het dat je bij Crossing Schaerbeek pas in het vierde elftal voetbalde bij de U8?

“Dat klopt, ja. Ik was op dat moment vrij klein voor mijn leeftijd en eerder tenger gebouwd. Neen, ik kan echt niet zeggen dat ik toen bij de besten van mijn leeftijdscategorie behoorde. Maar ik heb altijd heel hard gewerkt om mijn droom waar te maken. Ik moest en ik zou profvoetballer worden. Elke kleine kans die ik kreeg, heb ik steeds met beide handen gegrepen.”

In mei 2018 ruilde je Crossing Schaerbeek in voor OH Leuven. Wat herinner je je daar nog van?

“Ik was 16 jaar en dweilde de linkerflank af in het eerste elftal van Crossing Schaerbeek, dat toen in eerste provinciale voetbalde. OH Leuven heeft me in die periode gescout en toonde interesse in me omdat ik snel was en fysiek sterk voor mijn leeftijd. Ik speelde eerst één seizoen bij de U18 en later twee seizoenen bij de Beloften. Ik heb veel te danken aan zowel Gunter Vandebroeck als Eddy Vanhemel. Zij waren met hun goede raad erg belangrijk in mijn evolutie.”

In juli 2022 beleefde je een dolle week. Eerst speelde je tegen Leicester City FC, enkele dagen later tekende je je eerste profcontract bij OH Leuven en als klap op de vuurpijl maakte je ook nog eens je debuut bij de grote jongens.

“Ik maakte de hele voorbereiding op het seizoen 2022-2023 mee onder coach Marc Brys. Ik scoorde een vijftal keer. Onder andere tegen Sporting Charleroi en in de laatste voorbereidingswedstrijd tegen Leicester City. Een fantastisch gevoel om als piepkuiken de netten te doen trillen in ons stadion tegen toppers als James Maddison, Timothy Castagne, Youri Tielemans, Jamie Vardy, … In de week daarop tekende ik bij OH Leuven mijn eerste profcontract. Een droom die uitkwam. Enkele dagen later maakte ik mijn debuut in eerste klasse, op het veld van KV Kortrijk. We wonnen die match dan ook nog eens. Ik ben Marc Brys en zijn team nog steeds heel erkentelijk voor de kans die ze me toen hebben gegeven.”

Zowel jijzelf als OH Leuven kenden een moeilijk seizoen met ups en downs. Hoe kijk jij terug op die 30 wedstrijden in de reguliere competitie?

“Het is, zoals je terecht zegt, een heel moeilijk seizoen geweest voor zowel mijzelf als voor het hele team. Best frustrerend ook, want we werkten erg hard op training maar de punten volgden niet of toch te weinig. Al te vaak verloren we punten door details of door wat pech. Dat was mentaal lastig voor de groep. Ik snap ook best dat het voor het bestuur en de fans een seizoen in mineur was.”

Jullie startten onder Brys, voetbalden dan even onder Vanhemel en nadien kwam Oscar Garcia. Hoe lastig was het voor de groep om om te schakelen naar een ander soort voetbal, een andere filosofie?

“Dat was echt heel bizar en zeker niet evident voor een jonge gast zoals ik. Je moet weten dat de voetbalfilosofie van Brys en die van Garcia op tactisch vlak mijlenver uit elkaar ligt. We moesten ons als groep dus heel erg aanpassen. Je werkt in een voorbereiding op een aantal zaken, slijpt bepaalde automatismen in een ploeg en plots vraagt een andere coach jou heel andere dingen te doen dan wat je gewoon was. Dat aanpassen aan die verschillende voetbalvisies zal later zeker in mijn voordeel spelen.”

Vooral de aanvallers kregen aardig wat kritiek te verwerken de voorbije 30 wedstrijden. Hoe ging jij daarmee om?

“Dat hoort bij het leven van een spits. Als nummer negen loop je nu eenmaal in de kijker en wordt er van jou verwacht dat je belangrijk bent voor het team met je doelpunten. Zelfs een topspits als Romelu Lukaku krijgt al eens kritiek als hij even niet scoort. Ik snap die kritiek op mezelf en op Nathan Opoku en Jonatan Braut Brunes ook wel. Maar we zijn met ons drieën wel keihard blijven werken en hebben elke minuut dat we mochten opdraven voor OH Leuven alles gegeven. Meer kunnen we niet doen.”

Oscar Garcia was in zijn tijd een diepe spits, bij onder andere FC Barcelona. Is dat een voordeel voor jou?

“Misschien wel. Hij weet wat het is om op die positie te staan. Hij snapt dat daar veel druk bij komt kijken en al zeker wanneer je niet scoort. Garcia geeft me zeker goede tips. Niet te hard trappen, bijvoorbeeld. Op training merk je dat hij technisch heel sterk moet geweest zijn. Die frivole, Spaanse toets zit in elke trap die hij geeft. Garcia lijkt me wel een ander type dan ikzelf. Hij is wat groter, wat meer ‘costaud’ ook.”

De coaches die met jou hebben gewerkt, omschrijven jou als een harde werker. Een lieve gast ook, maar wel iemand die veel vertrouwen nodig heeft om te kunnen functioneren. De voorbije zes wedstrijden kreeg je alles samen geen 60 speelminuten. Niet evident, lijkt me?

“Je hebt je huiswerk gemaakt. (lacht) Het klopt wat die coaches jou hebben verteld. Ik heb dat vertrouwen inderdaad nodig. Maar ondertussen ben ik bijna 23 en ben ik serieus gegroeid op het mentale vlak. Ik heb daar de voorbije maanden hard aan gewerkt. Vorig seizoen zou ik dat bevrijdende doelpunt tegen KV Mechelen waarschijnlijk niet hebben gemaakt. Als speler moet je steeds stappen zetten. Later moet ik misschien werken onder een coach die minder dicht bij zijn spelers staat. Ook dan zal ik moeten presteren.”

“Mijn tweelingbroer Mardo, die bij Union U23 onder de lat staat, is mijn grootste fan. We komen uit dezelfde buik en voelen elkaar perfect aan.”

Ik zag jouw tweelingbroer Mardo vaak in de tribune zitten. Hoe belangrijk is hij voor jou?

“Heel erg belangrijk. Hij is als tweelingbroer letterlijk mijn andere helft. We kwamen samen uit dezelfde buik en hadden altijd al een sterke band. Bij Crossing Schaerbeek speelden we samen in de spits. Tot de vaste doelman van de U10 zich eens ziek meldde. De coach zette Mardo in doel. Die stopte in zijn eerste wedstrijd meteen drie strafschoppen. Hij bleef tussen de palen staan en verdedigt nu het doel bij de U23 van Union. We proberen elkaars wedstrijden zoveel mogelijk te volgen.”

Heeft jouw doelpunt tegen KV Mechelen jou veranderd?

“Neen, toch niet. Ik ben nog steeds de wat timide jongen die ik altijd al was. Mijn statuut in de kleedkamer is ook niet gewijzigd. Ik leefde een dag of twee op een wolk. Maar ondertussen staan de voetjes terug op de grond, dat heb ik van thuis altijd meegekregen. Natuurlijk is het wel zo dat mijn doelpunt heel het land is rondgegaan en plots ben ik hot voor de journalisten. Mijn telefoon draaide ook overuren. Iedereen wilde me feliciteren. Ik heb vooral met mijn familie gevierd. De eerste dagen na dat doelpunt, heb ik die goal nog wel een paar keer gezien. Dat kon ook niet anders. Telkens ik op social media ging, zag ik het doelpunt passeren. Er is nu zelfs een T-shirt van gemaakt. Zoals ik al zei, ben ik een wat verlegen jongen. Ik moet wat wennen aan die plotse aandacht voor mijn persoon. Maar het doet me wel plezier en uiteraard zorgt dat doelpunt voor een boost aan vertrouwen.”

Zaterdag starten de Europe Play-Offs met opnieuw een thuismatch tegen KV Mechelen. Wat mogen de fans verwachten van jou persoonlijk en van de ploeg?

“Ons hoofddoel was PO2 halen. Daar zijn we in geslaagd. Maar het seizoen is uiteraard nog niet gedaan. Er resten ons nog 10 matchen in die nacompetitie. We gaan er, net als in de reguliere competitie, elke match 100 procent voor gaan. We proberen elke wedstrijd te winnen en dan zien we wel waar het schip uiteindelijk strandt. Op training merk je dat iedereen het beste van zichzelf geeft. Iedereen wil immers spelen. Ik denk dus niet dat jongeren zoals ik nu meer kansen zullen krijgen in de play-offs. Elke speler, zonder uitzondering, wil zich tonen in die PO’s. Voor zichzelf en voor de fans. Het is wel wat speciaal dat we starten tegen KV Mechelen. Zij zullen revanche willen nemen en moeten winnen als ze een rol willen spelen in de play-offs. Dat belet niet dat wij hen opnieuw het vuur aan de schenen zullen proberen te leggen. Uiteraard zou ik zaterdag graag aan de wedstrijd starten. Maar ook als ik slechts 10 minuten krijg van de coach, zal ik alles geven voor de ploeg en voor de fans.”

Snelheid, dribbels en acties maken zijn jouw troeven. Waar kun je nog progressie maken?

“Mijn afwerking moet beter. Daarvoor dien ik betere keuzes te maken voor doel. Dat vergt veel werk, ook op mentaal vlak. Maar daar werk ik heel hard aan. Mijn kopspel kan ook beter, net als het voetballen met de rug naar doel. Van nature ben ik een linkerflankspeler. Op die positie voel ik mij het best. Daar speelde ik ook heel vaak bij de U23. Als de coach me eerder nodig heeft diep in de spits, probeer ik die rol zo goed mogelijk in te vullen. Als jonge speler wil je vooral zoveel mogelijk speelminuten vergaren zodat je kunt groeien. Ik zal altijd en overal in functie spelen van de ploeg.”

Je ligt bij OH Leuven nog onder contract tot 2026. Volgende maand word je 23 jaar. Waar liggen jouw ambities?

“Ik heb een vrij gedetailleerd carrièreplan in mijn hoofd en hoop over een handvol jaar voor een echte topclub te kunnen spelen. Maar dat is nu niet aan de orde. Nu is het zaak om alles te geven voor OH Leuven. De club die me veel heeft gegeven. Ik ben trouwens heel erg tevreden hier. Vergeet ook niet dat dit pas mijn tweede seizoen in eerste klasse is. Je mag als jonge speler niet te snel teveel willen. Voetjes op de grond.

“Bij de U8 van Crossing Schaerbeek speelde ik pas in het vierde team. Maar ik ben altijd keihard blijven werken en heb elke kleine kans met beide handen gegrepen.”

“Ik ben nog steeds de wat timide jongen die ik altijd al was. Mijn statuut in de kleedkamer is ook niet gewijzigd. Ik leefde een dag of twee op een wolk. Maar ondertussen staan de voetjes terug op de grond.”

“Het seizoen zit er zeker nog niet op voor ons. We willen in elke match in Play-Off 2 voor de overwinning gaan.”