Het was een hele poos wachten op het eerste doelpunt. Vlak voor het einde van de eerste helft deed Janssens dan toch het net trillen, waardoor onze dames met een 0-1-voorsprong de rust in konden.

Ook na de pauze bleef dat verlossende tweede doelpunt lang uit. Het was invalster Van Dijk die in begin van het laatste kwartier de wedstrijd besliste met twee doelpunten in twee minuten tijd. Mertens legde uiteindelijk in de slotminuut de 0-4-eindstand vast.

Doelpunten: 45′ Janssens (0-1), 78′ Van Dijk (0-2), 79′ Van Dijk (0-3), 90′ Mertens (0-4).

Opstelling OH Leuven Women: Evrard, Kees, Van Kerkhoven, Mertens, Janssens, Detruyer (59′ Van Dijk), Eurlings (72′ Coenraets), Ampoorter (59′ Cranshoff), Cattoor (46′ Van Schoonhoven), Van Belle en Veefkind.

“De eerste helft was moeizaam”, neemt coach Jimmy Coenraets ons mee in het verhaal van de wedstrijd. “Dat zie je ook aan het scoreverloop. In de 46ste minuut scoorden we uiteindelijk nog na één van de weinige doorbraken in de eerste helft. Janssens kon heel koelbloedig afronden.”

“Voor de rust zijn we op een heel stug en gemotiveerd KV Mechelen gebotst. Ze trokken zeker niet achteruit, maar wachtten ons op op het middenveld en maakten het daar ons wel heel moeilijk. Wij waren iets te onmondig en brachten te weinig beweging om echt de verrassing te brengen. Het was iets te stereotiep en te veel van hetzelfde, waardoor zij het niet echt heel moeilijk kregen.”

Impact van de invalster

“In de tweede helft bewogen we veel meer. We kwamen ook fysiek sterker uit de kleedkamer en lieten de bal sneller rondgaan. Mede door ietwat meer variaties in het middenveld kwamen we vaker voor doel en kregen we onze kansen. De wissels die we deden, bleken de juiste keuzes te zijn. Van Dijk viel in en scoorde tweemaal. Dat is natuurlijk een echte gamechanger. Je merkte ook na haar inbreng dat we net iets meer diepgang hadden vanaf het middenveld. Ze speelde voor de eerste keer op het middenveld en niet als aanvalster. Daar had Mechelen het moeilijk mee. Je zag dat ook aan haar doelpunten waarbij ze perfect de ruimte in de rug van de centrale verdedigster opzocht.”

“Het positieve was dat je wat ontevreden bent over de wedstrijd, maar toch 0-4 wint. Dat geeft aan dat er marge is, maar ook dat we in wedstrijden waarin we het ietwat moeilijk hebben er toch inslagen om het naar ons toe te trekken. De boodschap na de wedstrijd was vooral richting de invalsters dat we een heel mooi voorbeeld hadden gezien van hoe een invalster een impact kan hebben en moet willen hebben op het team en het resultaat. Als we even gemotiveerd blijven dan kunnen we in de play-offs met 16 naar de strijd in plaats van met 11 en dat blijft een belangrijk gegeven.”

“We hielden opnieuw de nul. In de eerste helft gaven we een corner weg, maar voor de rest eigenlijk heel weinig. We waren dominant, maar om een organisatie te breken moet je soms ook risico’s nemen. Dat deden we in de eerste helft iets te weinig. In de tweede helft durfden we dat meer en dan ging het net wat makkelijker.”

Interlandbreak

“Hoe ik vooruitkijk op de interlandbreak? Dat is om heel eerlijk te zijn altijd het hart vasthouden. Zaterdag voerden we uit voorzorg al wat wissels door. Mertens blesseerde zich in de laatste tien minuten, bleef dan toch spelen en scoorde nog een heerlijk doelpunt, maar haar mediale band was toch wat gevoelig na afloop. We hebben daar de komende twee weken wat minder grip op, net zoals bij andere dames die met kleine kwaaltjes kampen. Ze moeten er intelligent mee omgaan en moeten eerlijk zijn met hun eigen lichaam. De competitie is nog lang. Er komen nog twaalf wedstrijden aan. We mogen niet onderschatten wat dat met zich mee zal brengen.”

“We moeten enerzijds fier zijn op het feit dat er veel dames worden opgeroepen voor de nationale ploeg. Dat is het belangrijkste. Anderzijds wil je natuurlijk graag doorwerken met een grote groep. De komende twee weken hebben we slechts zes dames op training. Je kan wel wat gerichter gaan werken, maar die profielen lopen zo uiteen dat dat niet altijd vanzelfsprekend is”, besluit Coenraets.