26 maart 2023. Een datum die Estée Cattoor nooit zal vergeten. “Het eerste weekend van de play-offs in de Super League”, doet Catoor haar verhaal. “Ik zat een dag eerder 90 minuten op de bank. Omdat het die zomer voor mijn leeftijdscategorie in eigen land het EK was, wilde ik absoluut fit blijven en speelde ik op 26 maart 2023 met de B-ploeg.”

Vijf minuten voor het einde van de wedstrijd tegen KAA Gent B sloeg het noodlot toe. “Ik wilde een tackle ontwijken en sprong, maar landde volledig slecht met mijn rechterknie. Ik had meteen heel veel pijn en begon te roepen en te tieren. Ik greep naar mijn knie en dacht onmiddellijk aan het ergste.”

“De volgende dag was de scan heel duidelijk: kruisband, beide meniscussen en de mediale band gescheurd. Ik wist dan dat het een hele lange revalidatie zou worden. Een week later ging ik onder het mes.”

Nieuwe operatie

Tijdens de revalidatie kreeg Cattoor al snel een nieuwe opdoffer te verwerken. “Ik begon met zes weken zo goed als platte rust. Ik mocht mijn been niet op de grond zetten zodat alles goed kon herstellen. In de zomer leek alles oké, maar dan was er een probleem met mijn knie. Ik kon niet ver genoeg plooien en niet volledig strekken, wat wandelen onmogelijk maakte.”

“In september ging ik daarom een tweede keer onder het mes. Onder narcose hebben ze mijn knie geplooid, want het deed heel veel pijn waardoor ik het plooien uit reflex tegenhield. Na die operatie moest ik opnieuw enkele weken met krukken lopen. Ik moest quasi helemaal van nul herbeginnen.”

Met frisse moed begon Cattoor aan de nieuwe revalidatie. “Op zich ging alles goed. Ik mocht terug lopen, voelde de bal en ging individueel op het veld.”

“Mijn wereld viel stil”

Het zat Cattoor echt niet mee. “Ik kreeg een scheur in mijn quadriceps, waardoor ik opnieuw enkele stappen terug moest zetten. In april 2024, al meer dan een jaar na mijn laatste wedstrijd, begon ik last te krijgen aan mijn bil/heup. Na twee weken was de pijn nog niet weg en na een maand namen we nog een scan.”

De scan gaf alweer slecht nieuws. “Ik zat met een stressbreuk op het sacrum (het heiligbeen, het bot dat de wervelkolom met het bekken verbindt). Een hele zeldzame blessure voor een voetballer. Voor mij was dat de hardste tik die ik moest verwerken tijdens mijn hele revalidatie.”

“Ik was net terug met de groep aan het trainen en er was hoop om dat seizoen nog te spelen. Die nieuwe blessure zorgde ervoor dat mijn wereld stilviel. Ik wist dat ik alweer voor een lange revalidatie stond. Mijn bot moest helen, waardoor ik opnieuw zes weken platte rust voorgeschreven kreeg. Daarna moest ik terug vanaf nul starten.”

Eindelijk terug voetballen

Opgeven kent Cattoor niet. Ze werkte hard om haar terugkeer te maken. “Ik had geen kwaaltjes meer. We namen wel echt onze tijd om rustig op te bouwen. Normaal zou ik in de tweede week van januari mijn eerste wedstrijd spelen, maar door de sneeuw werd die wedstrijd uitgesteld.”

Uitstel is geen afstel, dat weet Cattoor als de beste. “Afgelopen zondag heb ik voor het eerst na ruim 22 maanden een wedstrijd met de B-ploeg afgewerkt. Ik had superveel stress, maar sprak mezelf goede moed in. Ik begon op de bank, in de tweede helft mocht ik opwarmen en twintig minuten voor het affluiten viel ik in.”

“Vanaf dat ik op het veld stond, overviel me het gevoel: ‘ik ben terug’. Dat gevoel ging vrij snel weg. We verloren, maar ik was wel heel blij, want ik heb zo hard gewerkt om terug te kunnen voetballen en heb me tijdens die invalbeurt echt geamuseerd.”

Wedstrijdritme opbouwen

Cattoor toonde zich mentaal heel sterk. “Maar eenvoudig was het niet. Ik heb het toch onderschat. Voor mij was het mentaal zwaarder dan fysiek, zeker door die vele tegenslagen.”

“Ik voel dat ik bijna twee jaar niet gevoetbald heb. Ik wil nu zoveel mogelijk wedstrijdritme opbouwen om zo terug 90 minuten aan te kunnen. Ik hoop zo snel en zo goed mogelijk terug in de A-ploeg van OH Leuven Women te staan en opnieuw volledig mee te draaien op het hoogste niveau van België.”

“Ik ben volledig geïntegreerd in de toch wel nieuwe groep. Het is een supergoede groep, zowel op als naast het veld. Hopelijk kunnen we een prijs pakken, want iedereen binnen deze club verdient dit.”