In zijn jeugd voetbalde Willy bij de reserven van Stade Leuven. Daarnaast is hij ook vrijwilliger geweest aan de ticketingcontainer en controleerde hij mee de inkomtickets aan de ingang, maar de meeste mensen kennen hem door zijn verzamelwoede. Toen OH Leuven in 2002 ontstond uit de fusie van drie Leuvense voetbalclubs, begon hij met zijn verzameling. Gemiddeld twee uur per dag is hij bezig met zijn collectie uit te breiden en momenteel is zijn 65ste boek bijna gevuld.

De gemiddeld 120 pagina’s per boek bestaan uit tekenpapier van A3-formaat. Per seizoen heeft Willy ongeveer drie volgeplakte boeken die elk gemiddeld twee kilogram wegen. “Het meest waardevolle voor mij zijn de handtekeningen van de spelers.” Elk seizoen probeert hij van alle spelers de handtekeningen te verzamelen. “Via mijn goede vriend en erevoorzitter Henri Kumps kan ik ze bemachtigen.”

Van elke match die aan “Den Dreef” plaatsvindt, houdt Willy zoveel mogelijk souvenirs bij. “Veel mensen kennen mij omdat ik overal tickets vraag. Vooral van de A-kern houd ik alle tickets van uit- en thuiswedstrijden bij. Het enige dat mijn 21-jarige collectie mist, is het inkomticket van de uitwedstrijd twee jaar geleden in KV Kortrijk. Ik heb alles geprobeerd om dat in handen te krijgen, maar het is me niet gelukt”, vertelt hij.  Naast wedstrijden van OH Leuven, houdt Willy ook tickets, foto’s en artikels bij van alle andere ploegen die in het Leuvense stadion spelen. Zo speelde Union er al enkele Europese wedstrijden, en strijken ook de Red Flames er neer. “Ook van die wedstrijden mis ik niets.”

Toen OH Leuven ontstond in 2002, sloot Willy zich aan bij de supportersclub Pigeon D’or. Daarna schakelde hij over naar supportersclub Den Dreef, maar nu zit hij bij de supportersclub Leive 2002. Als 86-jarige komt hij nog elke thuiswedstrijd kijken, maar voor uitwedstrijden past hij tegenwoordig wegens gezondheidsproblemen. “Ik kom nog graag naar wedstrijden kijken, want de sfeer in het stadion is prachtig. De K kan heel wat lawaai maken en dat appreciëren de spelers. Die fantastische sfeer is het enige wat ik niet in mijn boeken kan plakken”, lacht hij.

In al die jaren als supporter heeft hij heel wat mooie momenten beleefd, zowel met OH Leuven als met Stade Leuven. Zijn mooiste herinnering aan Stade Leuven was in het seizoen 1949 – 1950 toen ze promoveerden naar de ereklasse, wat toen de hoogste klasse was. “We waren toen de underdog want we speelden tegen Club Brugge. We wonnen die wedstrijd, maar jammer genoeg degradeerden we het jaar nadien opnieuw.” Ook van OH Leuven zijn de promoties zijn grootste hoogtepunten, zowel de overgang van derde klasse naar tweede klasse als van het tweede naar het eerste niveau. Dat zijn momenten die Willy voor altijd zal onthouden. “Het feest dat daarna volgde was telkens fantastisch.”

In het seizoen 1973 – 1974 stond Stade Leuven ruim aan de leiding in vierde klasse en hadden ze de kans om kampioen te spelen op het veld van Aarlen. De wedstrijd vond plaats op een autoloze zondag, waarbij Willy het initiatief nam om een supporterstrein in te leggen. Meer dan 600 Stadisten stapten met honderd bakken bier en 1500 broodjes op deze trein. “Nog voor we in Aarlen aankwamen, was al bijna de helft van ons bier soldaat gemaakt. We versloegen Aarlen met 0-2 en zo ontstond er een heus overwinningsfeest op de terugreis.”

“Wat er gaat gebeuren met mijn boeken als ik het niet meer kan bijhouden? Dat weet ik nog niet. Ik zou willen dat iemand van mijn familie de fakkel overneemt, maar zij zien dat niet zitten. Misschien dat ik het schenk aan de club of aan een museum, ik weet het nog niet.”