Dimitri en Charissa begonnen samen in 2004 als vrijwilliger bij de club, maar oorspronkelijk had Charissa een andere functie. Samen met een vriendin bracht zij de eerste twee jaren de wedstrijdbladen rond. Dimitri en zijn vrouw startten wel als tappers in een team van vier personen. Met de jaren nam de drukte steeds meer toe, waardoor dochter Charissa soms insprong om haar ouders te helpen. “Zeker na de promoties kwamen steeds grotere ploegen op bezoek die veel supporters meebrachten.”

Nu is de familie Homblé tapper van dienst op alle thuiswedstrijden in Tribune 2. Dimitri tapt de pintjes en zijn vrouw en dochter Charissa geven ze door aan de supporters. De zoon hielp vroeger ook mee, maar hij is gestopt wegens tijdsgebrek. “Het is echt een familiemoment”, lachen ze. Ze kiezen uitdrukkelijk om de bezoekende supporters te bedienen. “Het is plezant om elke wedstrijd met andere mensen te praten. Elk seizoen kom je dezelfde supporters tegen dus na een tijdje ken je ze wel.”

Twee uur voor de wedstrijd is de familie Homblé aanwezig. “Dat moment dient eigenlijk om frigo’s te vullen, maar dat doe ik soms door de week al zodat we het op matchdag iets rustiger hebben”, vertelt Dimitri. Anderhalf uur voor de aftrap mogen de supporters het stadion betreden, maar de bezoekende supporters zijn meestal nog iets later. “Ongeveer een uur voor de wedstrijd komen de eerste fans binnen. Rond de 75ste minuut sluiten wij onze tap. Daarna ruimen we nog ongeveer een uur op. Op wedstrijddag mag je dus vier uur en half tellen dat wij op de club werken”, vult hij aan.

Boven hun toog hangt een televisie waarop ze de wedstrijd volgen. “Deze loopt een beetje achter dus als er een goal valt, horen wij het volume in het stadion omhoog schieten. Dan is het wachten of ze “Sweet Caroline” afspelen, want dan weten we dat OH Leuven gescoord heeft”, lacht Charissa. 

De tegensupporters veroorzaken nauwelijks conflicten. Integendeel, ze geven zelfs vaak complimenten. “Dat we heel vriendelijk zijn en dat de bediening goed is, zelfs op drukke momenten. Dat is altijd fijn om te horen”, zegt Charissa. Die drukte is voor haar geen stressfactor. “Hoe drukker, hoe plezanter, en dan gaat de tijd ook veel sneller vooruit.”

Dimitri en Charissa supporteren ook mee op uitwedstrijden. Ze zien dus ook hoe andere clubs zich organiseren in het uitvak. “We merken dan op dat wij goed georganiseerd zijn, vaak beter dan andere clubs. Zij staan soms maar met twee vrijwilligers aan de bezoekerszijde, wij zorgen dat we minstens met acht zijn.”

Na de wedstrijd vertoeven Dimitri en de twee vrouwen in de cafés rond het stadion om met andere vrijwilligers en supporters na te genieten. “Vroeger dronken wij na de wedstrijd samen met de spelers en staf een pint in de kantine. In de tijd met Hans Goethuys en François Sterchele kenden we iedereen nog persoonlijk. Tegenwoordig is het veel professioneler en zien we geen spelers meer na de wedstrijd”, leggen ze uit.

Naast tapper is Dimitri ook lid van de supportersclub Leive 2002. Elke uitwedstrijd is hij van de partij, en ook dochter Charissa probeert zoveel mogelijk mee te gaan. “Onze supportersclub bestaat iets meer dan twee jaar en we hebben 200 leden. Het is echt een toffe bende.” Dimitri is ook busverantwoordelijke van de supportersclub. Hij zorgt dat de busrit goed verloopt en voorziet de aanwezigen van spijs en drank. “Eén van onze leden is Willy Toebinte, al jaar en dag grote supporter. Van elke wedstrijd houdt hij souvenirs bij en plakt deze in zijn boeken. Sinds kort vergezelt hij ons niet meer naar uitwedstrijden, maar op de terugrit steken wij altijd ons ticket in zijn brievenbus. Hij vraagt dat altijd want zo kan hij zijn verzameling uitbreiden.” Lees Willy zijn verhaal hier

Charissa voetbalt zelf bij Kessel-Lo en haar ploeggenoten schieten soms te hulp achter de tap. “Veel jonge meisjes achter de toog, dat wordt wel geapprecieerd door de supporters. Het is al vaak gebeurd dat ze ons telefoonnummer vragen, maar ik heb hem nog nooit gegeven. Die verzoeken komen meestal niet van de meest nuchtere mannen”, lacht ze.

“Het leukste moment achter onze toog? Het was 30 à 35 graden en we speelden thuis tegen KV Mechelen. Zij brachten natuurlijk heel veel supporters mee en de koeling van onze tap kon het niet trekken. Er zat veel te veel schuim op de pinten en ze werden heel snel warm. Charissa begon zelf te brouwen en goot verschillende pintjes samen om zo tot één goede te komen”, vertelt Dimitri. “Iedereen zag mij dat doen, maar alsnog kreeg ik ze verkocht aan één euro per pint. Zó graag wouden ze bier drinken”, vult Charissa aan. “Sommige vrienden van mij zitten in de supportersclub van Mechelen. Net als zij op bezoek komen, gebeurt zoiets. Dat heb ik nog lang mogen horen”, sluit Dimitri lachend af.