“Ik heb altijd voetbal gespeeld bij Daring Leuven, van de jeugd t.e.m. de eerste ploeg”, neemt Henri Kumps ons mee in zijn Leuvens verhaal. “Na Daring Leuven speelde ik, als doelman, enkele jaren op provinciaal niveau, waaronder ook bij Zwarte Duivels Oud-Heverlee. Toen mijn zoon ging voetballen bij Stade Leuven ben ik hem gevolgd. Ik trainde er de doelmannen van de jeugd en was er ook jeugdvoorzitter. Uiteindelijk ben ik daarmee gestopt o.a. omdat ik aan het bouwen was.”

Begin jaren ‘90 kwam Zwarte Duivels Oud-Heverlee op de proppen met een voorstel. “Iemand van de club vroeg me of ik er voorzitter wilde worden en ik ben daarop ingegaan. Ik begon er toen ze in tweede provinciale speelden. We klommen op tot derde klasse en hadden een goede ploeg, maar de infrastructuur om hogerop te spelen, was er niet. Verschillende politici zaten dan met mij samen en zo is het idee om te fusioneren met Stade Leuven en Daring Leuven gegroeid. Het was een gezonde beslissing. Dat bewijst OH Leuven nog steeds.”

“Ik heb het geluk gehad als voorzitter dat ik nooit gedegradeerd ben”

In 2002 werd Kumps de eerste voorzitter van OH Leuven. “Het was ergens logisch dat ze mij als voorzitter vroegen voor de fusie, want ik was de enige van de verschillende bestuursleden die in de drie ploegen actief was geweest. Het is nooit gemakkelijk in het begin van een fusie aangezien je met nieuwe bestuursleden zit, maar in mijn ogen verliep de opstart vlot. We hebben ook een tribune gebouwd en dat gaf ons de mogelijkheid om de commerciële werking op te krikken. Dat was de start van vele andere zaken.”

“In 2005 wonnen we onder trainer Guido Brepoels de eindronde en promoveerden we naar tweede klasse. Dat is toch één van mijn mooiste momenten. Ik heb het geluk gehad als voorzitter dat ik nooit gedegradeerd ben. We zijn altijd een middenmotor of een ploeg die bovenaan meedraaide geweest. Dat was voor mij een voldoening.”

Kumps zag de fusieclub groeien. “Dankzij de werking van de jeugd hebben wij toch enkele spelers ontdekt, die in de eerste ploeg hebben gespeeld. Daarin werden verdere stappen gezet en je ziet het nu duidelijk dat er talent zit. Dat is dankzij jaren goed werk van de jeugdopleiding, wat zeer belangrijk is voor de toekomst van de club.”

“Rudi Cossey heeft ons echt geholpen om vooruit te gaan”

“Er zijn toch heel wat trainers die indruk op me hebben gemaakt. Het was trainer Rudi Cossey die ons geprofessionaliseerd heeft. Hij heeft ons echt geholpen om vooruit te gaan. Er zijn uiteraard nog andere mensen die ik kan noemen, maar ik heb schrik dat ik mensen zou vergeten. Veel mensen van het eerste uur zijn er niet meer, maar ik denk wel dat wij een voorbeeld zijn voor velen.”

“In totaal ben ik zeventien jaar voorzitter van Zwarte Duivels Oud-Heverlee en OH Leuven geweest. In 2006 was ik zwaar ziek en lag ik twee maanden in coma. Daarna bleef ik maanden thuis. Toen het beter ging, ben ik terug gaan werken, maar werk combineren met voetbal was te veel. Daarom besliste ik om te stoppen en Jan Callewaert nam over. Ze deden mij een groot plezier om me als erevoorzitter te vragen.”

“De dag van de match moet je mij gerust laten”

“Hoe het nu met me gaat? Ik heb problemen met mijn longen en zit toch drie vierde van de dag aan de zuurstoffles. Ik kan gelukkig nog bewegen. Vroeger ging ik elke dag eten bij de spelers en de staf, nu nog minimum één keer per week. Dat is goed voor mijn sociaal leven. Ik leef mee met hen tijdens de goede en slechte momenten.”

“Ik ga naar alle thuiswedstrijden kijken. De uitwedstrijden volg ik door mijn slechte gezondheid thuis. De dag van de match moet je mij gerust laten, want ik leef volop mee. Het is een zware hobby. Ik vind het plezant, want ik heb alleen maar vrienden in OH Leuven”, besluit Kumps.